Historie

De sjabloontechniek is waarschijnlijk het eerst in Japan verfijnd. Sjablonen kunnen uit stevig materiaal, bijvoorbeeld met lijnolie geprepareerd papier, gesneden worden. Niet-drukkende delen, die geheel door beeldelementen omgeven zijn, worden immers losgesneden en blijven dan niet meer op hun plaats. Meestal wordt daarin voorzien door 'brugverbindingen' te laten staan, die de 'eilandjes' met het 'vasteland' verbinden, wat aan bijvoorbeeld kratletters hun bijzondere karakter geeft. In Japan ging men er in ca. 1700 toe over deze losse elementen in de sjablonen met hoofdhaar of zijden draden vast te zetten, verbindingen die zo dun zijn dat de inkt er omheen vloeit. Met deze katagami-sjablonen werden zeer gedetailleerde ornamenten en beelden gedrukt.

Principe:

Zeefdruk is een grafische werkwijze, waarbij het drukmedium (inkt) door een gedeeltelijk afgedekt weefsel (de drukvorm) heen op een drukvlak wordt gebracht, en de afdruk die zo ontstaat. In principe wordt van een op een raam gespannen weefsel het gedeelte, dat niet tot het beeld behoort, ondoordringbaar voor inkt gemaakt. Met een rakel wordt de inkt door de opengelaten gedeelte geduwd en ontstaat de afdruk.

Toepassingen:

Nagenoeg alle materialen zijn, met aangepaste inkten, te bedrukken in zeefdruk: papier, karton, glas, kunststoffen, metaal, textiel.

Affiches, stickers, textiel, glas/metaal

bron: Grafische technieken - Fons van der Linden.